Kadınlara verilen sosyal kimliklerden belki de en kutsal olanı “Anne” dir. Neden kutsal kabul edildiğini, neden bu kadar kutsandığını bilmesem de, bu nimet bana bunun çocuk yetiştirmenin ve yetiştirmenin zorlukları, ertelemeye karşı isteksizlik ve fedakarlık ile ilgili olması gerektiğini düşündürüyor. Aniden gülümseyen ve “bu, çocuğu büyütenin aslında anne olduğu anlamına gelir” gerçeğiyle yüzleşenlerden biri oldum … Ancak anne önce küçük bir kız, sonra genç bir kız, kadın, kız kardeş, kız kardeş, eş ve anne. Ve anne olduktan sonra ortaya çıkan birkaç ikincil kimlik daha var.
Bunlar biyolojik bir olayla başlayan annenin yavrularını korumak, beslemek ve korumak gibi biyolojik varlığımızla ilgili sorumluluklardır. Elbette doğum yapmayan kadınlar tüm bunları yaparak anne olabilirler. Sosyal açıdan bakıldığında, annenin kişiliğine ilişkin görev ve sorumluluk kitapları vardır; ihtiyaçlar, zorunluluklar, olmazsa olmazlar, olması daha iyi. Kendi anne modellerimiz var, anne oluyoruz, bildiğimiz gibi eşlerimizin tanıdığımız anneler olmasını istiyoruz, iyi anne olabilecek kadınlarla evlendiğimizi düşünürken aslında kadın zaten bir erkeği seçti. iyi bir baba olabilir. Bazılarımız 14’ünde, bazıları 42’sinde anne oluruz. Hayatımızın bir parçasını kendi kanımızdan alıp dünyayı onun etrafında çeviririz. Aslında, varoluşumuzun yapmamızı söylediği şeyi yapıyoruz: değer verin, koruyun, endişelenin, değer verin ve bırakın. Sigarayı bırakamayan anneler çok farklıdır.
Yapamayız, yapamayız. Hatta eşlerimizin annesi bile oluyoruz, onları besliyoruz, endişeleniyor, önlerinde üşüdüklerini hissediyor ve “Onlara hırka al” diyoruz. “Senin için en sevdiğin yemeği hazırladım” diyor ve sevgili kocamızdan bir şükran öpücüğü bekliyoruz. “Gömlekleriniz ütülendi ve asıldı aşkım” diyoruz, annem bana neden aşkımı söyledi? Her yerde geride duran, koruyan, bakan, besleyen, içen, bekleyen, endişelenen, uyanık kalan, hasta görünen anne oluruz … Kadın kimliğimizi yok ederiz. Eşimizin kimliğini görmezden geliriz. Doktora gittiğimizde son noktaya “Sıcaklığımız 39’un altına düşmüyor” diyoruz. Yılın 365 günü anne olduğumuzu unutuyoruz ve yılın bir günü Anneler Günü’nün tadını çıkarıyoruz, diyoruz ki: “Demir almasaydı güzel olurdu, ama düşünmesi gerekiyor.”
Anneler Günü, anneler ve çocukları arasında yapılır. Anneler Günü, karşılıklı sevgi ve ilginin paylaşıldığı, çocukların tartışmaya açık nitelik ve niceliğinin kutlandığı bir bayramdır. Anne olmayan bir kadının aşağılık kabul edildiği ve kalıba dökülen günümüz toplumlarında annenizi hatırlamak ve onu mutlu etmek istiyorsanız şu önerileri değerlendirebilirsiniz:
Herkes anneleri ve / veya anne olarak koyduğu kişi için Anneler Günü’nü kutluyor.
Çocuğunuz küçükse çocuğunuzu Anneler Günü’nü kutlamaya davet ederek eşinize küçük sürprizler hazırlayabilirsiniz.
Anneye 365 günlük “annelik” süresince kullanabileceği eşyaları vermek yerine, kendisini özel hissettirecek hediyeler almayı tercih edin.
Kırık bir elektrikli süpürgeyi değiştirmek için Anneler Günü’nü kullanmayın.
Eşinizle olan sohbetlerinizi, birimizin önce gideceği Anneler Günü’nde saklayın, diğer günlerde, çünkü her anne sabahın ilk ışınları ile çağrılmayı ve kutlanmayı bekler, çay zaten hazırdır.
Anneler Günü’nde kolaylıkla yapabilseniz bile, annenizin sizin için yaptığı küçük şeyleri düşünün.
Ve büyük düşün …
Karıma tek taşlı bir yüzük alıyorum, bu yüzden annemi kıskanmayın ve görülemeyecek kadar küçük bir pırlantalı Anneler Günü kolyesi almaya çalışmayın. Anne ve eşleri aynı kategoriye koymayın!
Annen için alacağın en güzel hediye, seni gözlerinde yaşlarla 3 saniyede kucaklayacak bir hediyeydi.
Cevap Bırak